- урмыжалтыме
- 1. прич. от урмыжалташ.2. в знач. сущ. вой, рев, рычание (о животных). Пире-влакын шуйдарен урмыжалтымышт Япыкым ушдымо гайым ыштыш. А. Юзыкайн. Протяжный вой волков сильно напугал (букв. как бы свёл с ума) Япыка.3. в знач. сущ. перен. вой, рёв (чего-л.). Урем гыч мотор урмыжалтыме шоктыш. С улицы послышался рёв мотора.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.